کشف بزرگ جیمز وب در اعماق بسیار سرد فضا
تاریخ انتشار: ۱۰ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۷۶۹۷۴
دانشمندان با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST)، سردترین یخ را در اعماق یک ابر مولکولی میان‌ستاره‌ای رصد و اندازه‌گیری کردند. دمای این مولکول‌های منجمد به منفی ۲۶۳ درجه سانتی‌گراد می‌رسد. مقاله این پژوهش در تاریخ ۲۳ ژانویه در مجله Nature Astronomy منتشر شد.
ابرهای مولکولی متشکل از مولکول‌های منجمد، گازها و ذرات غبار، محل تولد ستاره‌ها و سیاره‌ها به‌ویژه سیاره‌های قابل سکونت شبیه به زمین هستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
پژوهشگر‌ها در ابر تاریک و سرد مولکولی، مولکول‌های منجمدی مثل کربنیل سولفور، آمونیاک، متان، متانول و موارد دیگر را شناسایی کردند. این مولکول‌ها روزی بخشی از هسته‌ی داغ ستاره‌ای درخشان و احتمالا بخشی از سیاره‌های فراخورشیدی آینده خواهند بود. همچنین عناصر سازنده دنیا‌های قابل سکونت مثل کربن، اکسیژن، هیدروژن، نیتروژن و سولفور را در خود دارند؛ ترکیبی که با عنوان اختصاری COHNS شناخته می‌شود.
به گفته‌ی ملیسا مک‌کلور، مؤلف ارشد و ستاره‌شناس رصدخانه‌ی لیدن هلند در بیانیه‌ای، این نتایج دیدگاه‌های مهمی را درباره مراحل اولیه‌ی شکل‌گیری یخ در ذرات غبار میان‌ستاره‌ای ارائه می‌کنند که به مرور به ذراتی چندسانتی‌متری تبدیل شدند و سپس سیاره‌ها از این ذرات شکل گرفتند.
ستاره‌ها و سیاره‌ها در ابرهای مولکولی مثل کملیون ۱ شکل می‌گیرند. در طی میلیون‌ها سال، گازها، یخ‌ها و غبار به شکل ساختار‌های سنگین‌تر درمی‌آیند. برخی از این ساختار‌ها گرم می‌شوند و به هسته ستاره‌های جوان تبدیل می‌شوند. ستاره‌ها در حین رشد مواد بیشتری را جذب می‌کنند و داغ و داغ‌تر می‌شوند.
پس از شکل‌گیری ستاره، گاز و غبار باقی‌مانده‌ی اطراف آن دیسکی را شکل می‌دهند. بار دیگر این مواد به یکدیگر برخورد می‌کنند، به یکدیگر می‌چسبند و در نهایت توده‌های بزرگ‌تری را شکل می‌دهند. سرانجام روزی این توده‌ها به سیاره و شاید سیاره‌هایی سکونت‌پذیر مثل زمین تبدیل می‌شوند. به گفته از مک‌کالر این مشاهدات، پنجره‌ای جدید را به سوی مسیر‌های شکل‌گیری مولکول‌های ساده و پیچیده فراهم می‌کنند که برای ایجاد عناصر سازنده‌ی حیات ضروری هستند.
تلسکوپ فضایی جیمز وب اولین تصاویر خود را در جولای ۲۰۲۲ ارسال کرد و دانشمندان امروزه از ابزار‌های این تلسکوپ ده میلیارد دلاری برای اندازه‌گیری‌های مختلف استفاده می‌کنند. پژوهشگر‌ها برای شناسایی مولکول‌های موجود در کملیون ۱ از نور ستاره‌های آن سوی این ابر مولکولی استفاده کردند. این نور به وسیله‌ی غبار و مولکول‌های داخل ابر جذب می‌شود. سپس می‌توان این الگو‌های جذب را با الگو‌های شناخته‌شده در آزمایشگاه مقایسه کرد.
منبع:زومیت
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوممنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: تلسکوپ جیمز وب تلسکوپ هابل مولکول ها ستاره ها سیاره ها جیمز وب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۷۶۹۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
وقتی زلزله می‌شود در اعماق زمین چه خبر است؟
خبرگزاری علم و فناوری آنا، مریم ملی؛ همه چیز در آن اعماق زمین، جایی در زیر خانههای ما رخ میدهد، شاید هم زیر اقیانوسها و جنگلها و کوهها. زمینشناسها میگویند زمین چهار لایه دارد از داخل به بیرون اسم این لایه‌ها هسته داخلی، هسته بیرونی، گوشته و پوسته است.
پوسته خودش از صفحههایی به نام «تکتونیک» تشکیل شده که گاهی اوقات حرکتهای کندی روی گوشته زمین دارند. این صفحه‌ها نسبت به یکدیگر در سه جهت مختلف حرکت می کنند؛ از یکدیگر دور می‌شوند که در این حالت مواد بخش گوشته زمین به سطح زمین فوران می‌کند، به یکدیگر نزدیک می‌شوند که لایه‌ها روی هم قرار می‌گیرند و حرکت می‌کنند و در حالت سوم لایه‌ها در کنار همدیگر می‌لغزند.
در واقع انرژی زیادی که در زمین و در لایه‌های مختلف پوسته جمع می‌شود باعث حرکت صفحات می‌شود و اگر آنها در حین حرکت با هم تصادفی هم داشته باشند این انرژی آزاد می شود و ما در سطح زمین میبینیم که خانهها ویران شدند، درختها از جا در آمدند و حتی بخشهایی از کف خیابانها ترک برداشتند!
اما این انرژی زیاد از کجا میآید؟ آن ورقهها و صفحههایی که در لایه‌های بالایی زمین است را به یاد بیاورید، آنها سالهاست در حال وارد کردن نیرو به یگدیگر هستند و در این مدت کلی تحت فشار بودهاند و با کوچک‌ترین حرکت ممکن است بشکنند یا حرکتی بزرگ و غیر منتظره داشته باشند. سطوح خاصی که در آنها قسمتهایی از زمین به هم برخورد می‌کنند، گسل نامیده می‌شوند. وجود گسل‌های فراوان در یک منطقه باعث به وجود آمدن زلزله می‌شود . این زلزله به نوبه خود باعث ایجاد گسلی تازه می‌شود و تعداد شکستگیها زیادتر شده و به این ترتیب یک منطقه خاص «زلزلهخیز» خواهد شد.
انتهای پیام/
محکومیت بدوی توماج صالحی به اعدام